مصرف پلاستیك علاوه بر نابودی تنوع زیستی، برای سلامتی انسان ها خطرناك می باشد
یك فعال محیط زیست ضمن اشاره به اینكه هر خانواده ایرانی روزانه حدود سه تا پنج كیسه پلاستیكی مصرف می كند، اظهار داشت: آلودگی ناشی از پلاستیك علاوه بر محیط زیست، تهدیدی جدی برای سلامتی انسان ها به حساب می آید.
محمد درویش در گفتگو با ایسنا، همزمان با روز بدون پلاستیک، با اشاره به اینکه آمارهای متناقضی درباره مصرف پلاستیک در ایران وجود دارد، اظهار نمود: برخی آمارها حکایت از این دارد که سرانه مصرف پلاستیک در ایران به نسبت متوسط جهانی چندین برابر بیشتر است، اما سازمان پسماند مدیریت شهرداری تهران به تازگی اعلام نمود که این آمارها درست نیست و میزان مصرف پلاستیک در ایران تفاوت چندانی با متوسط جهانی ندارد، این درحالیست که ایران جزو ۲۰ اقتصاد اول دنیا نیست. ازاین رو حتی یکسان بودن میزان مصرف پلاستیک در کشور با متوسط جهانی هم خبر خوبی نیست.
وی افزود: اداره محیط زیست شهرداری تهران اخیرا اعلام نمود که وزن و حجم پلاستیک در تهران به تنهایی برابر با وزن و حجم سایر زباله های خشک شامل چوب، کاغذ و شیشه است، یعنی پلاستیک سه و نیم برابر چوب، کاغذ و شیشه مصرف می شود و این نشان داده است که دست کم در بعضی مناطق شهری ما مصرف پلاستیک بسیار بالا است.
درویش با اشاره به اینکه هر خانواده ایرانی روزانه حدود سه تا پنج کیسه پلاستیکی مصرف می کند، خاطرنشان کرد: مصرف این تعداد کیسه پلاستیکی در روز درحالیست که متوسط عمر مفید هر کیسه پلاستیکی در ایران تنها ۱۲ دقیقه است، اما متوسط عمر آن بعد از مصرف ۳۰۰ سال است و این ها همه نشان داده است که اگر فکر جدی برای کاهش مصرف پلاستیک نکنیم، با یک بحران جدی روبه رو خواهیم شد که نه تنها آلودگی آب، خاک و محیط زیست را به همراه دارد، بلکه منجر به پدید آمدن میکروپلاستیک ها (اشیای پلاستیکی با قطر کمتر از ۵ میلی متر) می شود.
این فعال محیط زیست درباره آثار مخرب میکروپلاستیک ها بر محیط زیست و سلامت انسان ها و سایر موجودات توضیح داد: میکروپلاستیک ها می توانند تا سال های سال به سادگی وارد آب، غذا و بدن انسان ها شوند و به شدت برای سلامتی خطرناک باشند. همینطور می توانند میزان نفوذپذیری آب در خاک را کاهش دهند و سبب جاری شدن سیل با شدت بیشتری شوند.
وی افزود: طبق پژوهش های انجام شده میزان زیادی میکروپلاستیک در ارتفاعات کوه راکی، کوه پیرنه در اروپا و ارتفاعات هیمالیا مشاهده شده که حتی پژوهشگران را متعجب کرده است. دیگر هسته اصلی باران هایی که حالا در کره زمین اتفاق می افتد ذرات گرد و غبار یا گرده های گیاهان نیست، بلکه هسته اصلی آن همین میکروپلاستیک ها هستند؛ یعنی ما با بارانی روبه رو شده ایم که اصطلاحا باران پلاستیکی گفته می شود و می تواند بسیار خطرناک باشد.
درویش همینطور خاطرنشان کرد: باران های پلاستیکی سبب می شود در آب شربی که ما از آن می نوشیم پلاستیک وجود داشته باشد و این می تواند منجر به مبتلا شدن به برخی بیماری های ناشناخته یا تشدید بیماری های گوارشی، بیماری های در رابطه با افزایش فشار خون و انواع سرطان ها شود.
وی افزود: میکروپلاستیک ها می توانند به سادگی وارد غذای دام، حیات وحش، زنجیره غذایی شوند و با چند حد واسط به بدن انسان ها راه یابند. در این شرایط می توانند تبعات جبران ناپذیری را برای حوزه سلامت به دنبال داشته باشد.
پلاستیک ها یکی از مهمترین عوامل نابودی تنوع زیستی کره زمیناین فعال محیط زیست یکی از اصلی ترین منابع آلودگی دریاها و اقیانوس ها را پلاستیک دانست و اظهار داشت: اجناس پلاستیکی همچون کیسه های پلاستیکی، دبه های پلاستیکی و تورهای ماهیگیری که در دریاها و اقیانوس ها رها شده اند، علاوه بر اینکه سبب ایجاد مشکلات زیادی برای آبزیان و در نهایت از بین رفتن آنها می شوند، ما را با معضلی به نام «قاره هفتم» روبه رو کرده اند.
وی افزود: «قاره هفتم» اصطلاحی است که به مجموع زباله های پلاستیکی جمع شده در اقیانوس ها اطلاق می شود و یکی از بزرگترین این جزایر شناور پلاستیکی محلی در بالادست جزایر هاوایی در اقیانوس آرام با ۳.۵ میلیون کیلومتر مربع وسعت است که بیشتر پلاستیک هایی که در دنیا توسط مردم رها شده و وارد رودخانه ها، دریاها، جریان های دریایی و در نهایت اقیانوس ها شده اند، در این مکان جمع شده اند.
این فعال محیط زیست افزود: یونولیت، طناب، کیسه و سایر اجناس پلاستیکی موجود در این منطقه علاوه بر اینکه سالانه ۱۰۰ هزار آبزی را از بین می برند سبب نابودی بیشتر از ۱۲۰۰ گونه پرارزش آبزی می شوند. ازاین رو پلاستیک ها یکی از مهمترین عوامل نابودی تنوع زیستی در کره زمین هستند.
درویش در پاسخ به این پرسش که بازیافت چقدر می تواند بر کاهش آلودگی های پلاستیکی موثر باشد، اظهار داشت: حقیقت این است که تابحال تنها ۸ تا ۱۰ درصد کل پلاستیک هایی که در دنیا مصرف می شود را توانسته ایم بازیافت نماییم و دست کم ۹۰ درصد آنها یا قابل بازیافت نیستند یا بازیافت آنها صرفه اقتصادی ندارد. ازاین رو بهترین راهکار کاهش میزان مصرف پلاستیک و جایگزین کردن آنها با محصولاتی است که خطرات کمتری برای محیط زیست دارند مانند استفاده از کیسه های پارچه ای و تولید پلاستیک های زیست تجزیه پذیر (اقلامی که به سادگی تجزیه می شوند) است. درحالی که تلاشهای زیادی در جهت تولید پلاستیک هایی با منشا گیاهی یا زیست تجزیه پذیر صورت گرفته است، اما هنوز به محصولی که دارای استانداردهای لازم در این حوزه باشد، دست نیافته اند.
نیمی از گونه های گیاهی و جانوری شناخته شده در دنیا در حال انقراض هستنداین فعال محیط زیست درباره فرصت تغییر رفتار و الگوهای مصرف ضمن استناد به گزارش IUCN درباره انقراض ششم، اظهار داشت: برپایه این گزارش یک میلیون از گونه های موجود در کره زمین در آستانه انقراض قرار گرفته اند و یکی از علل آن آلودگی ناشی از پلاستیک است و این نشان داده است که ما داریم فرصت های جبران را از دست می دهیم. حالا حدود ۲ میلیون گونه گیاهی و جانوری در جهان شناسایی شده است و نیمی از اندوخته های گیاهی و جانوری شناخته شده در حال انقراض هستند.
درویش افزود: دانشمندان پیشبینی می کنند تعداد گونه های گیاهی و جانوری موجود در کره زمین به ۸ میلیون هم می رسد، اما هنوز نتوانسته اند آنها را شناسایی کنند. این درحالیست که آنان اعلام نموده اند که نیمی از گونه های شناخته شده در حال انقراض هستند. ازاین رو امکان دارد ۴ میلیون گونه از ۸ میلیون موجود در دنیا در حال انقراض باشند که ما حتی آنها را هنوز نشناخته ایم.
وی ضمن اشاره به اینکه طبیعت برای بازگرداندن یک گونه گیاهی یا جانوری منقرض شده، یک تا دو میلیون سال زمان لازم دارد، اظهار نمود: همانطور که برای ایجاد یک سانتیمتر خاک ۸۰۰ سال زمان لازم است و احیای منطقه ای که گرفتار فرونشست زمین شده است ۵۰ تا ۷۰ هزار سال طول می کشد، زمانی که یک گونه گیاهی یا جانوری را از دست می دهیم باید زمان زیادی صبر نماییم تا بار دیگر به طبیعت بازگردد. اگر قرار باشد روزی باردیگر شاهد گونه های منقرض شده ای مانند شیر یال کوتاه ارژن و ببر هیرکانی در این سرزمین باشیم باید یک تا دو میلیون سال صبر نماییم.
درویش در انتها با اشاره به اینکه تولید پلاستیک فرایندی انرژی بر و آب بر است، اظهار داشت: تولید پلاستیک در انتشار گازهای گلخانه ای و در نتیجه گرمایش زمین موثر است. ازاین رو برای کاهش مصرف کیسه های پلاستیکی باید انگیزه کاهش مصرف را برای مردم ایجاد نماییم تا در این حوزه رفتار داوطلبانه ای از خود نشان دهند؛ یعنی باید قیمت عرضه کیسه های پلاستیکی را افزایش دهیم و از سویی دیگر فروشگاه های بزرگ برای کیسه های پارچه ای و زنبیل های با کیفیتی که قابلیت چندین بار مصرف دارند، تسهیلاتی قائل شوند تا مردم به استفاده از آنها ترغیب شوند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب