اكبری اعلام كرد؛
کاهش شدید تنوع ژنتیکی گونه های حیات وحش در دهه ۴۰ و ۵۰
به گزارش گل پیچ، معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست اظهار داشت: تقریبا از اواسط دهه ۴۰ و ۵۰ با ورود سلاح های پیشرفته، جیپ ها و موتورهای بیابان رو، تعداد زیادی از گونه های حیات وحش کاهش پیدا کرد.
به گزارش گل پیچ به نقل از مهر، حسن اکبری معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست در مورد محافظت از حیات وحش در دوران بعد از انقلاب اسلامی اظهار نمود: تقریبا از اواسط دهه ۳۰ سلاح های پیشرفته، جیپ ها و موتورهای بیابان رو پیدا می شوند و از همان زمان تعداد زیادی از گونه های دشتی ما شکار شدند. عمده شکار این گونه ها ازجمله آهو، جبیر و گورخر ایرانی در دهه ۴۰ و ۵۰ صورت گرفت و بخش زیادی از تنوع ژنی جمعیت این گونه ها را طی این دو دهه از دست دادیم. وی افزود: این گونه ها در دشت ها زندگی می کردند و بیشتر در دسترس بودند و همین سبب می شود که بخش زیادی از آنها در همان سال ها شکار شوند. معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست در رابطه با پیشگیری از شکار در این سال ها توضیح داد: باآنکه سازمان شکاربانی و نظارت بر صید تأسیس شده بود اما میزان حضور این سازمان در کشور بگونه ای نبوده است که بتواند اقدامات پیشگیرانه و مؤثری را برای این زیستگاه ها انجام بدهد و تنها به صورت محدود برخی زیستگاه ها و مناطق خاص که شکارگاه های مخصوص بودند، حفاظت می شدند. اکبری بیان نمود: این در شرایطی است که پس از انقلاب مبحث حفاظت محدود به این مناطق خاص که شکارگاه های معروف بودند نشد و ما شاهد می باشیم که در تمام استانهای ما تعداد قابل توجهی مناطق حفاظت شده داریم و توزیع مناسبی هم در کشور دارند بگونه ای که هم از اکوسیستم های خشک و کویری و بیابانی و هم مناطق کوهستانی و جنگلی را در شبکه مناطق حفاظت شده مان داریم و این گستردگی مناطق حفاظت شده و توزیع مناسب آنها سبب می شود بتوانیم گونه های زیستی خویش را بهتر حفظ نماییم. وی تاکید کرد: ازاین رو برعکس دوران پیش از انقلاب که بخش عمده ای از تنوع ژنی گونه های برجسته مان را در زیستگاه دشتی از دست دادیم، بعد از انقلاب این توزیع مناطق حفاظت شده در کل استان ها سبب شد تا شیب کاهش تنوع ژنتیکی بشدت کاهش پیدا کند و به تدریج در بعضی از مناطق شاهد تقویت جمعیت ها باشیم.
معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست در ادامه اظهار داشت: این کاهش شدیدی که در جمعیت گونه های دشتی مثل آهو و جبیر در همان سال ها اتفاق افتاد، در مورد گونه های کوهزی ما مانند قوچ ومیچ و کل و بز هم صورت گرفت و همه این ها سبب شد تا جمعیت گوشتخواران ما هم با یک تأخیر زمانی گرفتار کاهش جدی جمعیت بشوند. اکبری توضیح داد: بعنوان مثال وقتی گونه ای مانند یوزپلنگ که وابستگی زیادی به گونه های دشتی مانند آهو و جبیر دارد عمده طعمه های خودش را در آن زمان از دست داد بشدت جمعیت آن رو به کاهش رفت، بگونه ای که تمام تلاش هایی که پس از انقلاب و مخصوصاً ظرف دو دهه اخیر برای نجات یوز انجام شده است به علت این که ما جمعیت های پایه را در زیستگاه پایه از دست داده بودیم، عملاً آن نتایج بهینه ای که مورد انتظار بود به دست نیامد. وی افزود: ازاین رو میتوان اظهار داشت که حلقه های زنجیره غذایی ما در طبیعت به واسطه تغییرات اساسی که پس از پیدایش سلاح های شکاری و توسعه آنها در دهه ۳۰ و ۴۰ و ۵۰ صورت گرفت کار ما را بسیار دشوار کرد. معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست افزود: نکته مهم دیگر اینست که پیش از انقلاب دو مورد کوشش برای احیای گونه ها ثبت شده است که یکی برای گورخر بود که از توران زنده گیری شد و در خوش ییلاق رهاسازی شد که ناموفق بود و منجر به نجات این گونه نشد. یک مورد هم در ارتباط با گوزن زرد ایرانی بود که در دشت ناز ساری تکثیر شد که این هم موفق نبود. اکبری افزود: این در حالیست که بعد از انقلاب تعداد زیادی طرح برای احیای گونه های همچون گوزن زرد ایرانی، آهو، قوچ، میش و گورخر انجام شده و هم اکنون در مورد گوزن زرد ایرانی در خیلی از استان ها ما سایت های تکثیر را داریم. در مورد گورخر هم در خیلی از استان ها تکثیر صورت گرفته و دو مورد هم رهاسازی به طبیعت در پارک ملی کویر و در سه نقطه در استان یزد انجام شده است. آهو هم در خیلی از زیستگاه ها تکثیر شد و سال جاری آهو را به دشت مغان برگردانیم که کاملا موفق بود. او در آخر تصریح کرد: در مجموع پروژه های مختلف تکثیر و احیای گونه ها را بعد از انقلاب داشتیم که بخش قابل توجهی از آنها موفق بوده است و منجر به این شده که ما گونه را در زیستگاه ثابت خودش احیا نماییم و یا این که حداقل جمعیت پایه ای از آنرا در شرایط اسارت داشته باشیم.
منبع: golpich.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب