رئیس سازمان حفاظت محیط زیست؛
جامعه محیط زیست شیپور را از سر گشادش می زند
به گزارش گل پیچ كلانتری اظهار داشت: اگر بخواهیم محیط زیستمان را حفظ نماییم باید در سیاست های كلان كشور و در اقتصاد و تولید ناكارآمد تجدید نظر شود. هزینه های محیط زیست در تمام ملاحظات اقتصادی صفر در نظر گرفته شده است.
به گزارش گل پیچ به نقل از مهر، عیسی كلانتری معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در بیست و سومین همایش ملی منطقه ای انجمن متخصصان محیط زیست ایران كه با عنوان چالش ها، بحران ها و فرصت های محیط زیست ایران (رویكردهای ملی و منطقه ای) در كتابخانه مركزی دانشگاه علوم تحقیقات در حال برگزاری است، اظهار داشت: در یادداشتی از بخشهای مختلف سازمان پرسیدم مهم ترین چالش ها و بحران های محیط زیست چیست اما وقتی جواب ها آمد عموما به معلول ها پرداخته بودند. من فكر می كنم بزرگترین چالش محیط زیست كشور ما و اساساً كشورهای نفتی، اقتصاد ناكارآمد، پول مفت نفت و مصرف بیش از اندازه توان خودشان است. عیسی كلانتری اضافه كرد: وقتی بخش های مختلف اقتصادی را بررسی نماییم می بینیم صرفاً با نابودی عوامل محیط زیست اقتصاد قلابی خودمان را حفظ نموده ایم ولی بهایی برای ارزش كالای تولیدی كه محیط زیست هزینه كرده محاسبه نكرده ایم. همه بخش های تولیدی و اقتصادی ما گرفتار این مشكل هستند حتی خود صنعت نفت ما كه سبب شده كه اقتصاد غیرپایدار و توسعه غیرپایدار محیط زیست كشور نخستین قبانی این سیستم اقتصادی باشد. وی افزود: وقتی به حساب های ملی بر می گردیم سال ۱۳۶۰ تولید ناخالص داخلی ما ۸۰ میلیارد دلار بود و سرانه حدود ۲۵۰۰ دلار بود. سال قبل حدود ۴۰۰ میلیارد دلار بوده یعنی سرانه نزدیك به ۵ هزار دلار. اگر قیمت ثابت دلار را بر اساس طلا بگیریم سال ۱۳۶۰ متوسط هر اونس طلا ۴۰۰ دلار بوده و الان چیزی نزدیك به ۱۲۰۰ دلار است. یعنی سه برابر دلار در مقابل طلا كاهش ارزش داشته اما ۲۵۰۰ دلار ما شده ۵ هزار دلار كه یعنی ارزش واقعی این سرانه ما ۵۰۰ دلار است و اقتصاد ما نه تنها پیشرفت نداشته كه حتی اقتصاد سرانه ما محدودتر شده است. رئیس سازمان محیط زیست اضافه كرد: اثرات زیست محیطی این مساله چه بوده است؟ علی الظاهر پایدارترین بخش های اقتصاد ما یكی در بخش كشاورزی بوده است. ارزش كل تولید بخش كشاورزی ما ۴۰ میلیارد دلار است. انرژی مستقیمی كه وارد بخش می گردد شامل برق و انواع فراورده های نفتی، قیمت جهانی آن ۱۰ میلیارد دلار است. نیروی كاری كه وارد این بخش شده با حداقل حقوق و دستمزد و با دلار امروز كه ۵۷۰۰ تا ۶ هزار تومان است چیزی حدود ۲۰ میلیارد دلار می گردد. مواد میانی حدود ۷ میلیارد دلار است. سالانه نزدیك به ۴ میلیارد دلار استهلاك سرانه داریم یعنی ۴۰ میلیارد دلار تمام شد! پیامد زیست محیطی آن چقدر است؟ كلانتری تاكید كرد: صنعت ما هم وضعیتش همین است و بدتر. ما حداقل ۸۰ میلیارد مترمكعب آب مصرف می نماییم. ناخالص و بدون قیمت خود آب، یعنی با این فرض كه خود آب مجانی است. تولیدش ۵۰ سنت به ازای هر مترمكعب هزینه دارد. اثرات تخریبی كه محیط زیست ما متحمل می گردد را ملاحظه می نماییم. وی اخطار داد: تالاب های ما خشك می گردد. ریزگردها و گرد و غبار متصاعد می گردد. پوشش گیاهی از بین می رود. جنگل ها به علت عدم حفاظت از آب رو به نابودی است. به قول وی ۲۵ هزار میلیارد تومان دو خودروساز پیش فروش می كنند و ۱۵ هزار میلیارد تومان بدهكار می شوند و آلودگی ها شهری باقی می ماند. وی افزود: سال ۱۳۴۵ مس سرچشمه به كار افتاده هنوز هیچ مطالعه زیست محیطی ندارد. آلودگی های گوگردی در منطقه كه وارد آن نمی شویم. امروز وزیر نفت ما می گوید برای من توجیه اقتصادی ندارد گازوییل استاندارد تولید كنم. یكی از دغدغه های محیط زیست ما این است كه هر روز معادل ۴۵۰ هزار بشكه نفت كوره داریم كه انبارها پر شده، صادرات ندارد و ما هم اجازه نمی دهیم در نیروگاه ها بسوزد. ما با محیط زیستمان چه كرده ایم؟ كلانتری اظهار داشت: صنایع معدنی ما ارزش افزوده شان در حد یك دهم تخریب محیط زیستشان نیست. واقعاً باید چه كرد؟ دانشمندان محیط زیست ما هم مثل ما سیاست گذاران گمراه شده اند. به جای آنكه در كلان اقتصاد دخالت نماییم وارد گوشه های ریز معلول می شویم كه هیچ كمكی به بهبود وضعیت اقتصاد و محیط زیست كشور نمی نماید. هر سال ۱.۲ كیلوگرم فرسایش خاك در متر مربع داریم. رئیس سازمان محیط زیست بیان كرد: كلاً جامعه محیط زیست كشور شیپور را از سر گشادش می زند. شمال كشور در زباله مدفون شده است. هیچ كدام از رودخانه های ما به مقصد نمی رسد. حتی كارون هم با فاضلاب به دریا رسید و آب نرسید. واقعاً اگر بخواهیم محیط زیستمان را حفظ نماییم باید در سیاست های كلان كشور و در اقتصاد و تولید ناكارآمد تجدید نظر شود. هزینه های محیط زیست در تمام ملاحظات اقتصادی صفر در نظر گرفته شده است. وی افزود: تخریب خاك با دزدی خاك فرقی ندارد. پوشش گیاهی ما از بین رفته است. مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع اعلام نموده بیشتر از ۵۰ درصد تخریب و فرسایش خاك به علت چرای بی رویه است. اگر محیط زیست را وارد اقتصاد نماییم خیلی از صنایع اقتصادی ما باید تعطیل شود. الان هم نمی توانیم چنین كاری نماییم چون دایم از اشتال دم می زنیم بدونتوجه به تخریب محیط زیست. برای نسل بعد چه باقی می گذاریم؟ اگر اقتصادمان را اصلاح نكنیم برای نسل بعد نه آب و نه خاك و نه هوا و نه جانوری باقی می گذاریم. كلانتری اظهار نمود: با عنایت به بارش ها اگر مسئولان ما قرق را رعایت نمایند به علت افزایش چسبندگی خاك امسال گرد و خاك داخلی به جز منطقه سیستان نخواهیم داشت. آلودگی هوای ما را چه كسی بوجود می آورد جز صنعت خودرو و صنایع دیگر؟ مسئولان نظام باید روشن بشوند كه اشتغال به چه قیمتی؟ به خاطر چهار درصد كاهش انتشار به توافق پاریس حمله می كنند. وی افزود: مجلس دو هفته پیش كه ما را خواسته بود تا بپرسد چرا در سال ۱۴۰۹ باید دولت تولید كربنش را بكاهد. جالب است چیزی كه تصویب می كنند را خودشان نمی خوانند. برنامه ششمی كه تصویب كرده اند در سال پایانی آن و نه ۱۴۰۹، ۲۰ درصد كاهش است! اگر بر اساس دستور مقام معظم رهبری در سال ۱۳۸۹ بخواهیم پیش برویم باید ۴۱ درصد تا سال ۱۴۰۹ كم كنیم! بعد می گویند اگر ۴ درصد كاهش انتشار كربن داشته باشیم اقتصاد ما لطمه خواهد دید. كلانتری اظهار داشت: فرسایش خاك، فرسایش پوشش گیاهی، از بین رفتن آب های كشور و آلودگی های هوا كجا حساب می گردد كه هزینه های سرسام آور به دنبال دارد؟ ما با مصرف بنزین تولید داخل در موتورهای تولید داخل در تیرماه ۶ روز آلوده با آلاینده ازن داشتیم. محققان ما وارد مسائل ریزی می شوند كه اگر هم حل بشود مشكلی از محط زیست حل نمی گردد. در این انجمن ها و گردهمایی ها این مسایل ما باید حل شود. واقعاً محیط زیست كشور به سرعت و به شدت در حال تخریب است. حتی شدت انرژی در كشوری مثل عربستان پنجاه درصد پایین تر از ماست. ما ۲.۲ هستیم و آنها ۱.۴. غیر از روسیه ما بدترین مصرف كننده انرژی در جهان هستیم. تولید به هر قیمتی و اشتغال به هر قیمتی پذیرفته است او همینطور اظهار داشت: خیلی دلم می خواهد وارد مسایل كلان شویم. ما كلان سیاست های كشور را باید درست نماییم. وقتی كلان درست نباشد ما این پایین كاری نمی توانیم بكنیم. ملت ما با پمپاژ پول نفت یك مرتبه مصرف شده است. وقتی پیمان كارهای آنچنانی می ایند و بعد كار تازه ای در سدسازی پیدا نمی كنند می روند سراغ استخراج آب های ژرف. چاه زده ایم با هزینه ۵۵ میلیارد دلار روز اول آب با ای سی ۲۲ هزار در آمد و بعد رسید به ۳۰ هزار. كلانتری بیان كرد: مجامع علمی ما از بس وارد مسایل ریز می شوند كه حوزه كلان را از دست داده اند. محیط زیست یك مساله بین رشته ای است. یك دانشكده محیط زیست راه انداخته اند كپی دانشكده منابع طبیعی؛ آن كه اصلاً محیط زیست نیست. صحبت از خودكفایی های كاذب كردیم و می نماییم و منابع آبمان را هدر می دهیم. آب تجدیدپذیرمان به زیر ۸۰ میلیارد رسیده و مصرفمان بالای ۹۰ میلیارد مترمكعب است. ما باید زیر ۴۰ درصد آب تجدیدپذیر را استفاده نماییم و ما بالای ۱۱۰ درصد استفاده می نماییم و در بخشی از استان ها بالای ۱۳۰ درصد استفاده می نماییم. وی افزود: همكاران من می گویند چرا می گویی در شمال سد بسازیم. ما در شمال كمتر از ۲۵ درصد آب های تجدیدپذیر را استفاده می نماییم اما استان هایی مثل كردستان و زنجان و قزوین با بارندگی ۲۵۰ میلیمتری آب كشاورزی گیلان با بارندگی ۸۵۰ میلیمتری را تأمین می كنند. این با كدام نظریه توسعه جور در می آید؟ ما باید در افكارمان تجدیدنظر نماییم. وی خاطرنشان كرد: اگر بخواهیم چالش های زیست محیطی را تبدیل به فرصت نماییم باید تجدیدنظر اساسی در كسانی كه فكر محیط زیستی دارند بكنیم و اول از همه در خود سازمان محیط زیست. بزرگترین چالش ما اقتصاد كلان است و چالش های بعدی ما كارهایی است كه هیچ وقت مطالعات زیست محیطی آن انجام نشده و رفتارهای زیست محیطی در آن رعایت نمی گردد. همه صنایع ما از سال ۴۰ به این طرف خیلی خیلی كم مطالعات محیط زیستی داشته و آن هم ناقص. كلانتری اظهار داشت: ما خودمان را وارد جنگ توسعه نمی كرده ایم و خواسته ایم با معلول آن مبارزه نماییم. از آغاز اگر محیط زیست را در نظر می گرفتیم اصلاً اجازه می دادیم چنین خودرویی تولید و چنین سازه هایی ساخته شود؟ دولت موظف است در همه جای سرزمین به هر قیمتی آب آشامیدنی و بهداشت مردم را به هر قیمتی تأمین كنید. جمعیت به لحاظ امنیتی هم باید در چنین سرزمینی پخش شود. باید در چنین سرزمینی به هر قیمتی آب آشامیدنی را تأمین نماییم. نباید از فناوری بهراسیم. همه را از فناوری های جدید می هراسانیم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب