تالاب گاوخونی در حال احتضار

گل پیچ: اصفهان شهر، شیره جانِ مادرش، زمین را می مکد، تا هرآنچه تا قبل از این از زاینده رود، پدر شهر، به ارث برده بود زنده بماند؛ امروز پدر نیست تا نان دهد؛ «ورزنه» را می گویم، بدون حقابه کشاورزی، به جانِ چاه هایی در دل زمین افتاده که به زودی خشک می شوند و شهر را در ترک هایی که بر دل زمین باز می شود، فرو می نشاند و در نهایت، تالابی که تا قبل از این، خط آخر سفر آن حقابه بود، خالی تر از دشت و صحراهای کویر می شود.