زباله های تجدیدناپذیر تا کی در محیط زیست باقی می مانند؟
گل پیچ: تولید پسماند در دنیا با شیب تندی درحال افزایش است و روزانه میلیونها تن زباله وارد محیط زیست می شود. این در حالیست که اغلب این ضایعات نیازمند زمانی طولانی برای تجزیه شدن در محیط زیست هستند و به سبب طولانی بودن زمان هضم شدن در محیط زیست تجزیه ناپذیر شناخته می شوند.
به گزارش گل پیچ به نقل از ایسنا، تولید بی رویه زباله در دنیا امروزه تبدیل به معضلی جهان شمول شده است. زباله ها به نسبت نوع و مقدارشان، زمان به خصوصی برای تجزیه شدن در محیط زیست نیاز دارند و این زمان بطور معمول عدد کوچکی نیست. همین موضوع سبب می شود تا برخی زباله ها حدودا تجزیه ناپذیر تلقی شوند.
سرانه مصرف پلاستیک در ایران به نسبت متوسط جهانی چندین برابر بیشتر است، اما سازمان پسماند مدیریت شهرداری تهران بتازگی اعلام نمود که این آمارها درست نیست و میزان مصرف پلاستیک در ایران تفاوت چندانی با متوسط جهانی ندارد، این درحالیست که ایران جزو ۲۰ اقتصاد اول دنیا نیست. بدین سبب حتی یکسان بودن میزان مصرف پلاستیک در کشور با متوسط جهانی نیز خبر خوبی نیست.
ایران جزو ۱۰ کشور اول مصرف کننده پلاستیک در جهان است. هر ایرانی روزانه بطور متوسط سه کیسه پلاستیکی مصرف می کند که ۹۶ درصد آنها مستقیم وارد سطل های زباله می شود.
بر اساس اطلاعات سایت سازمان حفاظت محیط زیست، مقدار زمانی که تعدادی از پسماندها برای تجزیه شدن نیاز دارند بیش از چند قرن است. در حقیقت پسماندهای تجزیه ناپذیر، میهمان چندین نسل انسان ها و موجودات زنده هستند.
*متوسط عمر مفید هر کیسه پلاستیکی در ایران تنها ۱۲ دقیقه است، اما متوسط عمر آن بعد از مصرف ۳۰۰ سال است.
*تجزیه شدن شیشه در طبیعت نیازمند ۴۰۰۰ سال زمان است.
*زباله ای مانند چنگال پلاستیکی ۱۰۰ الی ۱۰۰۰ سال زمان نیاز دارد تا به اجزای سازنده خود تجزیه شود.
*قلاب ماهیگیری ۶۰۰ سال در طبیعت باقی می ماند.
*پوشک بچه بعنوان پسماندی رایج ۴۵۰ سال طول می کشد تا تجزیه شود.
*قوطی نوشابه ۲۰۰ سال، معادل دو قرن در طبیعت باقی می ماند.
*کیسه های پلاستیکی ۱۰ الی ۲۰ سال میهمان طبیعت هستند.
*سیگار ۱۰ سال زمان برای تجزیه شدن لازم دارد.
مصائبی که پلاستیک ها برای محیط زیست ایجاد می کنند، به همینجا ختم نمی گردد و تبدیل شدن آنها به میکروپلاستیک ها چالش های جدیدی برای محیط زیست به وجود می آورد. پلاستیک ها موادی هستند که تجزیه آن بیش از ۴۵۰ سال تخمین زده شده است و طی این مدت تنها براثر عوامل طبیعی به ذرات کوچک و کوچکتر موسوم به میکروپلاستیک ها تبدیل می شوند. این مواد حالا حتی در مرتفع ترین نقطه جهان یعنی قله اورست نیز یافت شده است.
میکروپلاستیک ها می توانند تا سالهای سال به آسانی وارد آب، غذا و بدن انسان ها شوند و به شدت برای سلامتی خطرناک باشند. همین طور می توانند میزان نفوذپذیری آب در خاک را کاهش دهند و موجب جاری شدن سیل با شدت بیشتری شوند.
ریز و کوچک بودن میکروپلاستیک ها موجب می شود این ذرات به آسانی وارد جداره مویرگ ها شوند و فشار اسمزی خون را بالا برند همین طور این ذرات می توانند منجر به ایجاد ناراحتی های جدی گوارشی شوند علاوه بر آن تا صدها سال در طبیعت باقی بمانند.
به گزارش گل پیچ به نقل از ایسنا تنها راه کنترل پسماندهای تجزیه ناپذیر کنترل تولید آنها و بازیافت این مواد است. طبیعت و محیط زیست توانایی هضم پسماندهای تجزیه ناپذیر را ندارد و این لقمه گلوگیر می تواند منجر به خفه شدن محیط زیست شود.
منبع: گل پیچ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب