کاهش اثرات اقلیمی تولیدکنندگان لبنیات با چاره ای ساده
گل پیچ: خراسان رضوی نتایج تحقیق جدید پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا آمریکا نشان میدهد که افزودن حتی مقدار کمی زغال زیستی (یک ماده زغال چوب مانند که با سوزاندن مواد آلی تولید می شود) به پروسه کمپوست سازی کود دامی موجب کاهش انتشار متان تا 84 درصد می شود.
به نقل از فیز، صنعت لبنیات یکی از منابع اصلی متان در کالیفرنیاست و ۵۰ درصد از انتشار گاز متان این ایالت را تشکیل می دهد. کاهش این انتشارات بخش مهمی از کوشش های ایالتی و فدرال برای مقابله با تغییرات آب وهوایی است.
ربکا رایالز، استاد علوم زیستی و زیست محیطی اظهار داشت: این مورد یک نمونه فوق العاده از راهکارهای آب وهوایی استفاده نشده است. زغال زیستی انتشار آلاینده های ناشی از سوزاندن زیست توده در محیط باز و انتشار متان از زیست توده درحال تجزیه را می کاهد.
بااینکه کارخانه های لبنی که پژوهشگران روی آن کار می کردند از هضم کننده های بی هوازی برای رسیدگی به ضایعات دام های خود استفاده می کردند اما برای کارخانه های لبنی داشتن چنین فناوری معمول نیست. طرح این است که بیشتر کارخانه های لبنی تا سال ۲۰۳۰ برای دستیابی به اهداف اقلیمی دستگاه هاضم داشته باشند که هم اکنون، تنها بخش کوچکی از آنها را در اختیار دارند.
کودهای لبنی یکی از بزرگترین منابع ضایعات آلی در این ایالت است. برندان هریسون که زیر نظر رایالز درحال تحصیل در بوم شناسی کشاورزی است، توضیح داد که کشاورزان زباله ها را از انبارهای خود بیرون می برند و مایعات به حوضچه های بزرگ و بدون سرپوش می روند، در صورتیکه مواد جامد روی هم انباشته می شوند. گاهی اوقات نیز کشاورزان حوضچه ها را می پوشانند تا گازهای متان را جذب و ژنراتورها را تغذیه کنند و برای تولید برق سوزانده می شوند.
هریسون اضافه کرد: در حقیقت باتوجه به فناوری هایی که هم اکنون در دسترس هستند، این روش بسیار خوبی برای کاهش انتشار گاز متان است اما چیزی که از آن باقی می ماند همه مواد جامد هستند که یک مشکل است برای اینکه بطور اساسی یا آنرا در مزارع مجاور پخش می کنند تا از شر آن خلاص شوند یا آنرا بصورت تپه های بزرگ ذخیره می کنند. وقتی از بین لبنیاتی سرپوشیده عبور می کنید می توانید آنها را ببینید که با پلاستیک سفید پوشانده شده اند و لاستیک ها آنها را نگه می دارند. آنها می توانند آنقدر گرما ایجاد کنند که خود به خود آتش بگیرند.
این تحقیق به بررسی کمپوست کردن کود با زغال زیستی بجای انبار کردن آن پرداخت. جراردو دیاز، پروفسور مهندسی مکانیک اشاره کرد: زغال زیستی همین طور کود کمپوست شده را بهبود می بخشد تا کود بهتری برای کشاورزان برای استفاده در سایر نقاط زمین خود بوجود آورد.
دیاز ابراز کرد: ما درحال بررسی چگونگی کاهش انتشار گازهای گلخانه ای همین طور نحوه ارائه مزایایی برای جامعه، خصوصاً جوامع محروم بودیم. ما امکان توسعه یک واحد سیار را بررسی کردیم که بتوانیم آنرا به موقعیت های مختلف ببریم تا تعدادی از مواد را در آنجا پردازش نماییم.
این تحقیق نشان داد که کشاورزان کوچک می توانند از کود بهبود یافته در مزارع خود برای افزایش عملکرد بهره گیرند یا آنرا به دیگرانی که به آن نیاز دارند بفروشند. نیاز مبرمی برای انجام کاری با این زیست توده وجود دارد برای اینکه سوزاندن آن در هوای آزاد از سال ۲۰۲۵ ممنوع خواهد بود.
پژوهشگران این طرح را از زوایای مختلفی همچون انتشار گازهای گلخانه ای، تحلیل و بررسی چرخه عمر، قابلیت اقتصادی چنین کاری و چگونگی تاثیر آن بر روی خاک بررسی کردند.
رایالز توضیح داد: زغال زیستی مورد استفاده در شیوه های کشاورزی مردم بومی، تمایل دارد بسیار طولانی تر از سایر انواع ترکیبات در خاک باقی بماند اما این طول عمر بستگی به نحوه کنش زغال زیستی توسط اکوسیستم خاک همچون بسیاری میکروب های مختلف که در آنجا زندگی می کنند، دارد. این اکوسیستم تعیین کننده مدت زمانی است که کربن در خاک باقی می ماند.
دیاز افزود: نتیجه نهایی این تحقیق این است که زغال زیستی برای تولیدکنندگان لبنیات و آب وهوا مفید می باشد. مطالعات بیشتر به بررسی انواع مختلف زغال زیستی همراه با کودهای دامی می پردازد تا کشاورزان را تشویق کند که این فناوری را اتخاذ کنند.
رایالز اظهار داشت: کمپوست کردن کود جامد یک روش معمول نیست اما اگر از ذخیره سازی به سمت کمپوست سازی برویم، حالا از منبع کربن به سمت یک مخزن کربن رفته ایم. کمپوست کردن به خودی خود یک عمل بسیار مفید برای آب وهواست.
نتایج این تحقیق در مجله Environmental Science & Technology انتشار یافته است.
منبع: گل پیچ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب